Przejdź do zawartości

Omar Larrosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Omar Larrosa
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Omar Rubén Larrosa

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1947
Buenos Aires

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1967–1969 Boca Juniors 9 (1)
1969 Argentinos Juniors 31 (7)
1970 Boca Juniors 6 (0)
1971 CSD Comunicaciones
1972–1976 CA Huracán 228 (42)
1977–1980 Independiente 156 (23)
1980 Vélez Sársfield 13 (4)
1981 San Lorenzo 27 (4)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1977–1978  Argentyna 11 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2010– Boca Juniors (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Świata w piłce nożnej
złoto Argentyna 1978

Omar Rubén Larrosa (ur. 18 listopada 1947 w Buenos Aires) – piłkarz argentyński grający na pozycji środkowego pomocnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Larrosa rozpoczynał piłkarską karierę w klubie Boca Juniors, w którym zadebiutował już w 1967 roku. Grał tam przez 2 sezony, po czym dostał pozwolenie na odejście i w 1969 roku został zawodnikiem lokalnego rywala, Argentinos Juniors Buenos Aires. Zespół spadł z ligi, ale Larrosa był jego najlepszym zawodnikiem i wtedy też kierownictwo Boca ściągnęło go z powrotem do siebie. W 1970 roku wywalczył swój pierwszy sukces w karierze – mistrzostwo fazy Nacional, pomimo tego, że w finale z Rosario Central nie wystąpił. W 1971 roku Larrosa wyjechał aż do Gwatemali i przez rok grał w zespole mistrza kraju, CSD Comunicaciones i był uważany za najlepszego piłkarza w tamtym regionie. W 1972 roku został zawodnikiem Huracanu Buenos Aires, gdzie grał przez 4 sezony. Wtedy klub ten odnosił jedne z największych sukcesów w historii i w 1973 roku został mistrzem fazy Metropolitano, a w latach 1975 i 1976 jej wicemistrzem. W 1977 roku Larrosa podpisał kontrakt z CA Independiente. Grał tam przez 3 lata i w tym okresie dwukrotnie wygrywał z zespołem fazę Nacional. W 1980 opuścił Independiente i przez rok grał w CA Vélez Sarsfield. W 1981 roku Larrosa był piłkarzem jedenastki San Lorenzo de Almagro, jednak zespół ten rozegrał słaby sezon i pierwszy raz w historii spadł do drugiej ligi. Wtedy też Larrosa zdecydował się zakończyć piłkarską karierę w wieku 34 lat.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny Larrosa zadebiutował w 1977 roku. Rok później został powołany przez selekcjonera Cesara Luisa Menottiego do kadry na mistrzostwa świata, których gospodarzem była Argentyna. Na turnieju był rezerwowym i zagrał najpierw w grupowym meczu z Peru (6:0), a następnie w wygranym 3:1 po dogrywce finale z Holandią (w 66. minucie zmienił Osvaldo Ardilesa) i został z kolegami mistrzem świata. Karierę reprezentacyjną zakończył w tym samym roku, a w kadrze „Albicelestes” przez 2 lata wystąpił w 11 meczach.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
  • Mistrzostwo fazy Nacional: 1970 z Boca Juniors, 1977, 1978 z Independiente
  • Mistrzostwo fazy Metropolitano: 1973 z Huracanem
  • Mistrzostwo świata: 1978